ABDERAMA

I.

ABDERAMA

Aliatan, Regis Mahometani, in Hispan. filius, captâ Toletô, A. C. 809. incolarum 6000. occidit Marmol. l. 2. c. 21.

II.

ABDERAMA

Almansoris fil. ultimus ex stirpe Abdaramarum Cordubensium. Hic voluptatum mancipium, belli curâ neglectâ, a Mahomete, rebellium in Hispan. Arabum Duce, venenô necatus, hunc successorem habuit, A. c. 1062. Marmol. l. 2. c. 28.

III.

ABDERAMA

Dictus Exaltator Legis, in Regno Cordubae, maiori natu praelatus est. Hic saepius victus a Dom. Garcia et Pompeiopoli aliisque urbibus exutus, cum tot cladium causam in Christianorum Mahometanorumque coniugia, quae prius permiserat, reiceret, coniuges fideles cum liberis ad fidem abiurandam tormentorum metu adigere annisus est, plurimis tamen mortem praeferentibus. Obiit A. C. 958. Regni, 50. Marmol. l. 2. c. 2.

IV.

ABDERAMA

Princeps Mahometanorum in Hispan. successit Patri suo Abraham, A. C. 821. et 30. ann. non sine laude, imperium tenuit. Labbaeus Chronol. Alius, Rex Cordubae, obiit A. C. 901. regui sui 50. Cui successit Albacan, fil. Idem.

V.

ABDERAMA

Rex Arabum, in Hispan. qui Cordubae sedebant, cum ingenti Maurorum exercitu Castellam vastavit. Hacque cum Arragonia, Navarra et Lusitania devictâ, Galafram, in Regno Toletano, frustra primo obsedit: alter Hispaniae destructor dictus. Atsequenti annô et hâc potitus est; turpissimam pacem Regibus, Aurelio, aliisque extorsit, qua quotannis centum puellas tyranno obiiere coacti sunt. Tandem insigni Moscheâ Cordubae exstructâ obiit 50. annô regni, A. C. 790 Matmol. l, 2. c. 10.

VI.

ABDERAMA

Rex Cordubae, inducias cum Raimiro, Castellae rege, pactus, mox contra datam fidem in illum movit, centum puellarum annuum tributum deposcens. Sed ab hocce victus in posterum regno exornando incubuit. Primus in nummis Arabicis nomen suum expressit. Huius tempore, Angli Ulyssiponam frustra obsedêre: A. C. 846. obiit, relictis 42. filiis. Marmol. l. 2. c. 23.

VII.

ABDERAMA

Saracenorum Rex, evocatis ex Hispan. ab Eudone Aquitaniae duce (qui Carolo Martello Callorum regi viribus

impar erat) 400 milibus Saracenorum, velut exploratâ victoriâ, in Galliam ad ulteriores sedes proficiscebatur: adversus quem copias suas instruit Martellus, mittitque ad Eudonem, ut reconciliationem gratiae faceret, simultatumque memoriam patriae Galliae, religiomque condonaret, nec secum cuncta in omne tempus everteret. Quibus motus Eudo clandestinum foedus cum Franco init, fidemque darcommuni saluti se non defuturum; praestititque id re ipsâ; nam cum ad Turonum urbem signa, inter Ligurim et Carum fluv. contulissent, et iam aequô pugnarent Marte, Eudo cum suis castra Saracenorum diripuit, quâ clade Saraceni territi, fugam fecêre 3 ad 375. milia barbarorum cecidêre. A. C. 725. Aemil. l. 2. Sigebertus. Alb. Krantzius et alii. Sunt qui Abdriamus legunt.

VIII.

ABDERAMA

occisô nepote, Satiae principatum, in regno Maroci invasit. Sed vicissim ab Ali Ben Guecimin, iuvene urbis primario, cui cum Abderamae filia stupri erat consuetudo, interfectus est, in Moschea forte preces fundens. Marmol. l. 3. c. 53.